Het Sint-Michielsklooster van Kiev

Het Sint-Michielsklooster is een functionerend klooster in Kiev, de hoofdstad van Oekraïne. Het klooster is verheven aan de aartsengel Michaël en ligt op de rechteroever van de rivier de Dnjepr aan de rand van een klif ten noordoosten van de Sint-Sofiakathedraal. De site bevindt zich in het historische administratieve gedeelte van de stad en kijkt uit over de historische winkel- en zakenwijk van de stad, de wijk Podil.

De bouw van het Sint-Michielsklooster

Oorspronkelijk werd het klooster gebouwd in de Middeleeuwen door Svjatopolk II Izjaslavitsj. Het klooster bestaat uit de kathedraal zelf, de refter van St. Johannes de goddelijke, gebouwd in 1713, de economische poorten, gebouwd in 1760 en de klokkentoren van het klooster, die is toegevoegd vanaf 1716 tot ongeveer 1719.

De buitenkant van het gebouw werd in de 18e eeuw in de Oekraïense barokstijl herbouwd, terwijl het interieur in de oorspronkelijke Byzantijnse stijl bleef. De oorspronkelijke kathedraal werd in de jaren 1930 door de Sovjetautoriteiten afgebroken, maar werd in 1999 gereconstrueerd en geopend na de onafhankelijkheid van Oekraïne in 1991.

De geschiedenis van het Sint-Michielsklooster

Sommige geleerden geloven niet dat Prins Izjaslav Jaroslavitsj, wiens voornaam Demetrius was, in de jaren 1050 voor het eerst het klooster en de kerk van Saint Demetrius in de heuvel van Kiev bij de Sint-Sofiakathedraal bouwde. Een halve eeuw later wordt zijn zoon, Svjatopolk II Izjaslavitsj, geregistreerd als opdrachtgever van een kloosterkerk, opgedragen aan zijn eigen patroonheilige, Michaël de Aartsengel. Een reden voor het bouwen van de kerk kan de recente overwinning van Svjatopolk zijn geweest op de nomadische Polovtsians, zoals Michael de Aartsengel werd beschouwd als beschermheer van strijders en overwinningen.

In 1906 werd een middeleeuwse schat van zilveren en gouden sieraden ontdekt in een metalen kist op Trekhsvyatytelska Street (of de straat van de drie heiligen), tegenover de poorten van het Sint-Michielsklooster. De gouden juwelen van deze schat zijn te bezichtigen in het Metropolitan Museum of Art te New York, terwijl de zilveren sieraden en twee blokken in het British Museum in Londen te zien zijn. De voorraad is gedateerd uit de 11e-12e eeuw en was waarschijnlijk verborgen ten tijde van de invasies van de Tartaren en de plundering van Kiev in 1240.

Het familieklooster van Svjatopolk

Het klooster werd beschouwd als het familieklooster van Svjatopolk. Het was daar dat leden van Svjatopolk’s familie werden begraven. Dit staat in contrast met het Vydubychi-klooster, bezocht door zijn rivaal Vladimir Monomakh. De koepels van de kathedraal waren waarschijnlijk de eerste om te worden verguld, een praktijk die regelmatig werd met het verstrijken van de tijd. Daarom verwierf het klooster de bijnaam van gouden koepel.

De beschadiging van het klooster

Tijdens de Mongoolse invasie in 1240 werd het klooster ernstig beschadigd. De Mongolen beschadigden de kathedraal en verwijderden de vergulde koepels. Het klooster kwam in verval. Er zijn nergens documenten gevonden over de staat van het klooster voor de volgende twee en een halve eeuw. In 1496 werd het klooster nieuw leven ingeblazen en de naam werd veranderd van het Sint Demetrius klooster naar het Sint Michielsklooster.

Na talrijke restauraties en uitbreidingen tijdens de zestiende eeuw, werd het geleidelijk aan één van de meest populaire en rijkste kloosters in Oekraïne. In 1620 maakte Job Boretsky van dit klooster de residentie van de vernieuwde orthodoxe metropoliet van Kiev, en in 1633 werd Isaiah Kopynsky benoemd tot de toezichthouder van het klooster.

Monniken in het klooster

Het klooster genoot door de jaren heen het beschermheerschap van verschillende weldoeners, waaronder Ivan Mazepa. De belangrijkste magneet voor pelgrims waren de relikwieën van de heilige Barbara, waarvan beweerd werd dat ze in 1108 vanuit Constantinopel naar Kiev werden gebracht door de vrouw van Svjatopolk II Izjaslavitsj en bewaard in een zilveren reliekschrijn geschonken door Ivan Mazepa.

Hoewel het grootste deel van het kloosterterrein in de late achttiende eeuw geseculariseerd was, woonden er in de negentiende en de twintigste eeuw wel 240 monniken. Het klooster diende als de residentie van de bisschop van Chernigov na 1800. Op het kloosterterrein was een school gevestigd. Veel prominente componisten, zoals Kyrylo Stetsenko en Yakiv Yatsynevych, studeerden of doceerden op school.

De ringen van de heilige Barbara

In 1870 brachten ongeveer 100.000 pelgrims hulde aan de heilige Barbara in het Sint-Michielsklooster. Vóór de Russische Revolutie in 1917 waren er ringen vervaardigd en gezegend in het Sint-Michielsklooster, bekend als de ringen van de heilige Barbara. Ze waren erg populair bij de inwoners van Kiev. Ze worden meestal als geluksbrengers gebruikt en, volgens de volksgeloofheid, beschermden de ringen je tegen hekserij, maar ze waren ook effectief tegen ernstige ziekten en plotselinge dood.

Deze overtuigingen verwijzen naar de feiten dat het klooster niet werd beïnvloed door de pestepidemieën in 1710 en 1770 en cholera-epidemieën van de negentiende eeuw.

Bij mooi weer kan je te voet van het Sint Michielsklooster naar de Gouden Poort wandelen, want ook een zeer mooie bezienswaardigheid is